Yabanda Yürüyüş

6 Ocak 2022 • Derya Albayrak

Kayıp

Öylece dur. Ötedeki ağaçlar, yanındaki çalılar.
Kaybolmadılar. Her neredeysen, orası Burası,
Onu kudretli bir yabancı olarak görmeli,
Onu tanımak ve tanınmak için izin almalısın.
Orman nefes alır. Dinle. Sana cevap verir,
Bu yeri senin etrafına kurdum.
Buradan gidersen, geri gelebilirsin, Burası diyerek.
Kuzgun için iki ağaç bir değildir.
Çalıkuşu için iki dal bir değildir.
Eğer bir ağaç ya da bir çalı sende kaybolursa,
Kesinlikle kayboldun demektir. Öylece dur. Orman bilir
Nerede olduğunu. Seni bulmasına izin vermelisin.

Lost

Stand still. The Trees ahead and the bushes beside you.
Are not lost. Wherever you are is called Here,
And you must treat it as a powerful stranger,
Must ask permission to know it and be known.
The forest breathes. Listen. It answers,
I have made this place around you.
If you leave it, you may come back again, saying Here.
No two trees are the same to Raven.
No two branches are the same to Wren.
If what a tree or a bush does is lost on you,
You are surely lost. Stand still. The forest knows
Where you are. You must let it find you.

David Wagoner

Kendine derin dinlemede olacağın bir yürüyüş zamanı ayır. Bu yürüyüş diğer yürüyüşlerden biraz farklı. Öncesinde bir hazırlığı, bir eşiği ve sonunda geridönüşü olan bir yürüyüş.

Yaban, kimi zaman bir ağacın dibi; kimi zaman çıplak ayaklarınla bastığın yer, hiçbir şey yapmadan içinde durduğun boşluk, farklı gözlerle görmeye başladığın yavaşlığın… Doğa, yaban ve yabani olanı bize hatırlatan güçlü bir ayna. Ama yabanı tek deneyimlediğimiz yer doğa değil. Bu ve benzeri pratiklerle, zaman ve mekândan bağımsız daima erişimimiz olan, yabani öz kaynağımızla olan bağımız kuvvetlenebilir.

Hazırlık

Bu yürüyüş için bir orman seçebileceğin gibi, evinin yakınında doğayla bağlantıda olabileceğin, diğer insanlarla, teknolojiyle, yemekle ya da insan yapımı şeylerle bölünmeyeceğin herhangi bir yer de seçebilirsin. Bir kısmımızın şehirde olduğunu varsayarsak, bu koşulları yaratmak zorlayıcı olabilir. Pratiğin kalbinde dış koşullardan bağımsız içsel olarak bir alan yaratabilmek yatıyor. Unutma gökyüzü her yerde!

Bu pratiği yapmadan önce acil bir durum olasılığına karşın güvendiğin birine yürüyüşü nerede yapacağını ve tahmini geridönüş zamanını bildirebilirsin. Güvenliğinin yanı sıra, sana dışarıda alan tutan birilerinin olduğunu bilmek destekleyici olacaktır.

Yanına bol su almayı ihmal etme.

Hazırsan, alışagelmiş olanı ve dikkatini dağıtan şeyleri geride bırak ve kendini yabana, içindeki yabani olana aç.

Eşikte

Hazır olduğunda kendine bir eşik seç ya da etrafta bulduğun dal parçaları gibi objelerle bir eşik yarat.

Yolda

Yürürken, sanki sihirli bir kapsülün içindeymişsin gibi, yaşamın tüm canlılığı bedeninde, seninleymiş gibi hisset. Etrafında olan bitenleri geniş bir bakış açısıyla deneyimle. Sesler, sıcaklık farkı, doku, renkler… Canlılığı takip et.

Bu yürüyüş belki umduğun gibi sessiz olmayabilir. Seninle konuşan, seni hayret ettiren örüntüyü, ritmi, döngüyü takip et. Uzanmak, ses çıkarmak, dans etmek, dinlenmek, öylece durmak, çığlık atmak, gülmek… İçinden her ne geliyorsa onunla ol. Unutma sorduğun soruya ya da niyetine doğrudan bir cevap aramıyorsun. Davet, her şeyle birlikte mevcut olabilmek.

Geridönüş

Tamamlandığında, hazır hissettiğinde eşiği geçtiğin yere geri gel. Eşiği farkındalıkla geç.

Dönüşünde deneyimini bir arkadaşınla, güvendiğin bir aile ferdiyle ya da çemberindeki bir cadıyla (Cadıların Bilgelik Yolu’ndaki eşinle) paylaş. Paylaştığın hikâye için aynalıklarını iste. Sen hikâyeni anlatırken neler gözlemlediklerini, değişen beden dilini ya da sesini, kullandığım spesifik bir kelimeyi, imgeyi sana geri yansıtmalarını iste.